سیلندرهای ادراری (بخش اول)

سیلندرها
سیلندرها تنها جزء یافت شده در رسوب ادرار هستند که منحصر به کلیه می باشند. آنها عمدتا درون توبول پیچیده دور و مجرای جمع کننده تشکیل می شوند.و یک نمای میکروسکوپی از شرایط درون نفرون ، ارائه می کنند.

شکل آنها نمایانگر وضعیت لومن توبولی است، معمولا از دو پهلوی موازی و انتهای گرد تشکیل شده اند، اما بسته به عمرشان ممکن است چین دار یا پیچیده باشند.همچنین ناحیه تشکیل سیلندر پهنای آن را مشخص می کند.سیلندرهایی که در مجاری جمع کننده تشکیل می شوند از آنهایی که در توبولها ساخته می شوند، خیلی عریض ترند و نشاندهنده توقف مفرط جریان ادرار هستند.


تشکیل سیلندرهایی در ناحیه اتصال خم بالارونده هنله به توبول پیچیده دور ، ممکن است ساختمان هایی با انتهای نوک تیز به وجود آورند.اینها را (شبه سیلندر) یا (cylindroid) می گویند ولی اهمیت انها مشابه سیلندرها است.در حقیقت به وجود آمدن سیلندرهای ادراری را سیلندروئیدی گفته می شود.همچنین در زمان تشکیل سیلندر، مواد موجود در پالیده و مدت زمان باقی ماندن سیلندر در توبول ، روی ظاهر آن اثر می گذارند.
جزء اصلی سیلندرها پروتئین تام- هورسفال می باشد که گلیکوپروتئینی است که به وسیله سلولهای توبولی کلیه ترشح می شود. این پروتئین هم در ادرار طبیعی و هم در ادرار غیر طبیعی یافت می شود، اما به روش نوار ادرار نمی توان آن را نشان داد، لذا این ماده مسئول افزایش پروتئین ادرار که غالبا با دفع سیلندر همراه است، نمی باشد. پروتئین تام هورسفال با سرعت نسبتا ثابتی به وسیله سلولهای توبولی ترشح می شود و برای انجام روند تشکیل سیلندر باید شرایط القایی وجود داشته باشد. شرایط متعددی از قبیل کم بودن PH ادرار، افزایش غلظت ماده حل شونده و کاهش سرعت جریان ادرار ،با تشکیل سیلندر همراهند.
انواع مختلفی از سیلندرها وجود دارد مثل سیلندر هیالین ، سیلندر گلبول قرمز ، سیلندر گلبول سفید ، سیلندر سلول های پوششی، سیلندر دانه دار ، سیلندر مومی ، سیلندر چرب ، سیلندر پهن که در مطالب بعدی از آنها و نحوه تشکیل آنها بیشتر صحبت خواهد شد.